O książce: 2017 / Nie bez powodu Ban nazywano Matką obozów - całe jej życie ograniczało się do obozowych namiotów i przepraw. Nikt nie widział jej odpoczywającej, nikt nie wiedział, jak ciemne były wątpliwości w jej sercu. Banu codziennie witał świt, powtarzając: dzisiejszy atak, bitwa, szturm nie poszły na marne. Ale jak długo będzie w stanie wmawiać sobie, że wojna ma sens, skoro jej nadzieje topnieją jedna po drugiej jak wiosenny lód? A co jeśli zaufanie zniknie w twoich szeregach? Kiedy więzi rodzinne nic już nie znaczą i wszystko zależy od tego, w czyjej ręce trzymana jest ostatnia kostka?